Esta web apoia a candidatura do patrimonio inmaterial galego-portugués Turno de noite: Domingo na casa

domingo, maio 22, 2005

Domingo na casa

Onte foi o día gastronómico por excelencia. Tiven xantar familiar na Cabaña del Cazador. Din boa conta das almexas á mariñeira, langostinos á plancha e un bo rodaballo. Para cear, centolos. Ummm canto boto en falta estas cousas ricas en Barcelona!!!
Falei con V. polo messenger, que está griposa. Pobriña ela! Quén lle dará mimos...
Mañá de lectura na prensa. Leo na Voz unha reportaxe sobre a cara B da movida coruñesa, os locais de Orillamar e Monte Alto. A ver se me lembro de levalo a Bcn e amosalo a D., para que recorde os seus días no Patachim.
No País, entrevista con Serrat (fala de Cataluña: "Cuando uno sale de aquí y va a Madrid, por ejemplo, se sorprende mucho de lo que se dice que nos pasa a los catalanes. Parece que aquí ocurren cosas que generalmente no están ocurriendo. Aquí se vive con bastante normalidad. El Gobierno tripartito es algo que funciona con mucha naturalidad... Mayoritariamente, la gente está contenta con lo que está ocurriendo; es una situación bastante mejorable, porque tres fuerzas políticas no es lo mismo que una mayoría absoluta... Pero siempre es más interesante encontrar Gobiernos de concentración, en los cuales tengan cabida distintos puntos de vista y que sean capaces de entenderse, que tener que vivir bajo un Gobierno de rodillo que pueda hacer y deshacer ignorando la voluntad de gran parte de los ciudadanos". A ver se dentro de pouco podemos dicir aquí o mesmo. E fala da vida: "No encuentro nada más divertido que vivir". Sempre o máis grande. Sempre Serrat).
No Magazine fala Carmen Avendaño ("Me siento orgullosa como gallega de este movimiento que nació al lado de donde estaba el mal. La moraleja de la reacción social es que la sociedad debe rebelarse contra los que la atacan"), o que me recorda que aínda teño pendiente ver Heroína.
E na Vanguardia chámame a atención o artículo de "Sobrevivir en Barcelona", comparando a calidade de vida en Bcn con outras cidades europeas. Sí, costar costa. Pero por sorte aínda estamos a anos luz de Londres ou París...
Á mañá foi o bodorrio en María Pita. Tiña pensado achegarme, pero puido o sono. Alí estarían P. e a xente. Menos mal que comeza a moverse a cousa por aquí tamén... Eu guardarei forzas para a voda de verdade. Cando cases ti cabra, esa sí que non a perdo!!!!
En nada, prepararei a maleta. Así mañá vou a tiro fixo. Teño que leva-lo licor café, o queixo, os chourizos... Rollo Alfredo Landa total! A ver coma se porta Spanair, que non haxa retrasos que ó chegar teño que ir direitiña a traballar. Outra longa noite hospitalaria por diante...