Conta atrás

Bueno, a V. a insistir en que escriba e a cabeciña que anda dando moitas voltas últimamente. Dame a impresión de que a tendencia que comezou hai xa un ano está atravesando un momento de máximo apoxeo e que estou diante dunha especie de conta atrás.
Cada vez noto máis próxima a fin desta etapa e, ó contrario do que pensaba, non é algo que me asuste. É máis: é algo que me apetece. Supoño que é un ciclo que se pecha e a liña de saída cara outro ciclo. E eso non me da medo.
O problema chega cando non teño nin idea do que agardo da próxima aventura.
Teño ganas de voltar, sí. Pero tamén teño a impresión de que aínda é cedo, e de que aínda tería que coñecer algo máis antes do regreso.
O que semella claro é que o "Bcn-time" está a piques de rematar. Adoro esta cidade e non me gostaría marchar de aquí con mal sabor de boca. Pasei moitas moitas cousas boas nela coma para que agora me quede ata ver coma se descompón a imaxe que levo dela. Supoño que será coma nunha relación. Ás veces é mellor cortar antes de terminar coma o rosario da aurora, non?
Vale, ata aquí asumido sen problema. Pero, que alternativas temos??
Por unha banda voltar aló. Que ten de bo o de estar cos meus, na terra, nun momento que semella interesante para facer cousas,... Pero que ten de malo o de sempre: bater de novo cas mesmas paredes...
E por outra banda estaría facer as maletas outra vez e marchar lonxe. Quizais sexa esto o que máis me apeteza, aínda que sexa por un tempiño pequeno, dende logo non tanto coma o que levo botado aquí.
Vale, se eleximos esta alternativa o seguinte paso sería a elección de destino. Punto crucial e complicado este. A onde marchar?
O resto de España borrado da lista. A idea sería marchar cara ó estranxeiro. E aquí comezan as interrogantes. Tería que elexir un lugar que non estivera moi lonxe da casa, ben comunicado, para poder voltar con rapidez en caso de necesidade. E outro punto a ter en conta é que me gustan as cidades grandes. Bueno, entón unha cidade grande no estranxeiro ben comunicada e relativamente perto de Galicia. Pouca alternativa temos: Lisboa, París, Londres,...
Uf, que lío!!
En fin, de momento temos uns 8 meses de prazo para atopa-lo camiño e coñece-lo nome da próxima etapa da viaxe.
O final do conto teño por seguro que rematará coma no Alquimista de Coelho, aínda que eu vou por diante de Santiago porque incluso antes de marchar da Galiza xa sabía onde se agochaba o tesouro...
(Bueno V. non te queixarás de que non escribo. Despois deste rollazo me pedirás que non o volte a facer...)