De volta

Hoxe cheguei á Coruña despois de dous días de voos e aeroportos varios. Atrás quedan Bos Aires e Uruguay. E con eles centos e centos de momentos para lembrar.
J.C. e J. portáronse de medo, e F. foi un luxo coma compañeiro de viaxe.
É difícil resumi-lo vivido. Bos Aires é unha cidade sí, pero formada por miles de cidades no seu interior. Chea de contrastes, chea de contradiccións. A idea que te formas nun momento, desfaise sen remedio no seguinte. As zonas máis modernas ó carón das máis deprimidas, as zonas máis fashion perto das máis tradicionais...
Palermo, Recoleta, Praza de Maio e Casa Rosada, San Telmo, a Boca, Avenida 9 de Xullo, o café Tortoni... Tantos nomes xa coñecidos ós que por fin lles puxen cara.
Momentos de emoción (as nais da Praza de Maio, o concerto de Xeito Novo, aquela tarde con J. frente a Casa Rosada...) e marabillas abondo para encher os quince días que aló botamos (e que encherían moitos máis).
E ademáis a escapada a Uruguay! Saimos no ferry e chegamos a Colonia do Sacramento, unha cidade patrimonio da humanidade preciosísima. Un pobo cheo de referencias á época colonial portuguesa e española, un remanso de paz a tres horas do caos de Bos Aires.

E tras pasar o día neste paraíso marchamos cara Montevideo, outra imaxe clara de cidade que viviu tempos mellores. Alí quedamos con M. que nos levou cara á costa do Río da Plata. Tralo percorrido turístico rematamos paseando polo interior do Congreso e o Senado coma Pedro pola súa casa.

En resumo, unha quincena de non parar de ver cousas (nin de comer, os tres quiliños de máis o atestiguan...). E o desexo de voltar cedo por aquelas terras (e por coñecer outras novas tamén...).
E ademáis unha viaxe interior igual de interesante e atractiva. Quen puidera estar a vida toda viaxando!!