But don't worry...

Menudo diíña o de hoxe. Durmín a estonas con pesadelos e cos ruidos dos camións na rúa (que farían toda a mañá dando a lata?), acordei tarde, queimouse o xantar, a impresora fixo das súas, fixen a maleta ás presas (seguro que deixei algo importante...), rachei a peceira de Axé (pobriño, polo menos él salvouse dunha morte segura descendendo polo desagüe...), caseque me atropella unha bicicleta asasina, marchou o metro diante do meu nariz, cheguei tarde ó traballo, está de guardia o equipo médico que me cae mal... Pero Louis Armstrong leva todo o día cantando na miña cabeciña así que "Don't worry... be happy!". Nestes momentos quedan exactamente doce horas e media para aterrar (se non hai retrasos polo medio) en Alvedro. Así que calquera cousa que me poda pasar dame exactamente o mesmo, non vai poder borrar o sorriso da miña cara!
Falei con F. dende San Lázaro, no medio e medio do partido da selección. Estrea con victoria, claro que sí!