M.

Madre mía, desta sí que non teño desculpa, máis dun mes sen escribir. E podería dar miles de razóns pra non facelo pero no fondo hei de recoñecer que se non o fixen foi por pura e dura desgana. Pensei centos de veces en deixa-lo "Turno de noite" e procurar un novo recuncho onde poda escribir sen as autocensuras coas que o fago aquí (idea que aínda non desbotei de todo) pero agora, sen saber moi ben a conto de qué, collín o portátil e púxenme a darlle as teclas.
O mail trae novas de Bcn. M. dime que deixou o seu con P. Xa imaxinaba eu que a cousa non ía durar moito dende que vin a P. con outra na Feira de Abril no Fórum...
Inmersa nun pequeno "time out" personal no que aínda non sei como me metín e que nun principio non quería recoñecer pero que agora agradezo enormemente, a nova non deixou de sorprenderme. Polo que os coñecía os dous as cousas non lles ían mal. E agora M. di que él "non lle facía feliz". Qué repelús de expresión.
É incríble o rápido que pode da-la volta unha tortilla. Ás veces unha simple frase, un simple xesto, é quen de virar todo o acontecido ata ese momento. E neso eu son unha artista, podo pasar por alto miles de cousas pero coma unha pequeniña se me atranque... pois non hai maneira. Difícil cousa esta das relacións...
En fin, o principal é que ela di estar xenial, e non botar en falta a P. o que xa é bó. Non gostaría de sabela triste tan lonxe.