Esta web apoia a candidatura do patrimonio inmaterial galego-portugués Turno de noite: Volver

sábado, abril 01, 2006

Volver

Últimamente pasan tan rápido os días que nin tempo teño para escribir. O último mes pasou nun soplo, caseque tan rápido coma marchou o inverno e chegou a luz e o solete da primavera barcelonesa. Pasan tan, tan rápido que estou xa a dous meses da data posta como tope para ficar nesta terra. Decidida a volta á Galicia, son estes días de arranxar asuntos pendentes, de pensar cómo carallo vou levar todo o acumulado nestes últimos tres anos (sobre todo como vou levar a Axé á Coruña...), de darlle voltas a plans de futuro, de cuestionar cousas que son importantes no presente e valorar cómo quero que sexan nos próximos meses, de emocionarme coas pequenas cousas que sei que botarei tanto a faltar...
Así que ando coa cabeciña funcionando pola súa conta e risco, barallando variables e hipóteses coma nos tempos do cole, valorando o acadado e o que quedou polo camiño, reorganizando o que aprendo cada día co que levo enrriba, temendo renuncias propias e axenas, con medo a perder o pouco que teño claro agora...
En fin, será todo un reto o de saír victoriosa desta!
E namentras aproveitando ó máximo posible, exprimindo o que ofrece esta terra catalana que tanto cheguei a querer.
Voltamos a ir a esquiar a Vallnord (con entrada en pista vermella incluída, estou feita un as do esquí!!!). Non será por neve este ano... (aínda que houbo quen aproveitou aínda más ca min, verdade cabroncete??).
Fomos ó teatro dúas veces. Primeiro para ver a nova de Animalario, "Hamelin", no Romea. Unha obra moi, moi dura. Cunha posta en escea moi arriscada, sen escenografía, cos actores sempre sobre o escenario, ben interpretada, cun bo guión. Gustei moito dela, aínda que removeu cousiñas do pasado que normalmente están a durmir e cando espertan dan moi malas noites.
E onte fomos ver a Rubianes no Capitol (a de "Rubianes, Solamente"). Qué risas mi madriña! Era algo que tiña pendiente dende que cheguei aquí e que xa podo borrar da lista de cousas por facer antes de liscar de Bcn. Este home é mordaz, crítico, sarcástico, mal falado,... encántame!!!
Tamén fun ver a nova peli de Almodóvar, "Volver". Se lle quitas os excesivos (para o meu gusto) planos do peito da Pé queda unha boa película, de personaxes ben traballadas, de diálogos punzantes, de momentos ben cómicos. A canción (qué letra tan, tan bonita!!) foi unha das cousas que me acabaron de decidir a volta á casa.
Hoxe quedei con J. para facer un café. Anda sumido nunha crise existencial semellante a miña, valorando se deixa-lo curre e voltar á casa, pensando se botar o resto e dar un paso máis con E. O problema é se ela quererá ir para o pobo...

Volver ( Carlos Gardel / Alfredo Lepera )
Yo adivino el parpadeo
de las luces que a lo lejos van
marcando mi retorno
son las mismas que alumbraron
con sus pálidos reflejos
hondas horas de dolor
y aunque no quise el regreso
siempre se vuelve al primer amor
la quieta calle, que en el eco dijo
tuya es mi vida, tuyo es mi querer
bajo el burlón mirar de las estrellas
que con indiferencia hoy me ven volver.
Volver con la frente marchita
las nieves del tiempo, platearon mi sien
sentir que es un soplo la vida,
que 20 años no es nada
que febril la mirada
errante en la sombra te busca y te nombra.
Vivir,con el alma aferrada a un dulce recuerdo que lloro otra vez.
Tengo miedo el encuentro con el pasado
que vuelve a enfrentarse con mi vida
tengo miedo de las noches que pobladas
de recuerdos encadenan mi llorar,
pero el viajero que huye,
tarde o temprano detiene su andar
y aunque el olvido que todo destruye
haya matado mi vieja ilusión.
Queda escondida una esperanza humilde
que es toda la fortuna de mi corazón.
Volver con la frente marchita
las nieves del tiempo, platearon mi sien
sentir que es un soplo la vida,
que 20 años no es nada
que febril la mirada
errante en la sombra te busca y te nombra.
Vivir,con el alma aferrada a un dulce recuerdo que lloro otra vez.
Vivir,con el alma aferrada a un dulce recuerdo que lloro otra vez.

3 Comments:

Blogger volboretinha said...

hola guapaaaa!!!!!!!!!!! uy uy noto ciertas comeduras de tarro... y curiosamente me son conocidas!!!

tranquila.. si tomaste esa decision es por que necesitsa un cambio y te vendrá bien.. no será facil.. pero nada es fácil... y un consejo... no pienses... cuanto mas pienses será peor.. yo evito epnsar en lo que dejé... piensa solo en lo que ganas...y animoooooooo que ya queda poco!! yo egoistamente tengo ganas de que vuelvas!!!! ahora que a todo el mundo se le da por irse.. que ganas!!! muchos besitos y animos guapaaaa

12:06 AM  
Anonymous Anônimo said...

Uuuuy.
Muito pensar, e pouco traballar, me parece a min. As cousas fanse primeiro e xutifícanse despois, cando xa non teñen remdio, que é máis fácil :)

6:52 PM  
Blogger Iria said...

Non, non, as cousas non teñen por qué xustificarse. Fánse e punto, e logo a cascala (saia ben ou saia mal).
Yo tb tengo ganas de verte petarda!!! No queda nada ya. Muaksss!!

2:52 AM  

Postar um comentário

<< Home